1980-ին տեղի ունեցավ յուրօրինակ մարզական և քաղաքական իրադարձություն. Մոսկվան դարձավ Օլիմպիական խաղերի մայրաքաղաք, սոցիալիստական պետության առաջին քաղաքը, որը գործեց այս կարգավիճակում: Սակայն միջազգային օլիմպիական կոմիտեի այս որոշումը հարուցեց ԽՍՀՄ քաղաքական հակառակորդների դժգոհությունը:
Խորհրդային կառավարության որոշ ներկայացուցիչների մոտ առաջացել է Օլիմպիադայի Մոսկվայում անցկացման գաղափարը դեռ 1960-ականներին: Սակայն առաջին անգամ սովետական դիմումը մերժվեց: Օլիմպիական խաղերն անցկացնելու Մոսկվայի բազմիցս առաջարկն ավարտվեց ԽՍՀՄ հաղթանակով:
ԽՍՀՄ-ում Օլիմպիական խաղեր անցկացնելու որոշումն ի սկզբանե չէր սազում Միացյալ Նահանգների որոշ քաղաքական գործիչների: 1979-ին Աֆղանստան խորհրդային ներխուժումից հետո երկու գերտերությունների հարաբերություններն էլ ավելի են վատթարացել: Արդյունքում, ԱՄՆ քաղաքական ղեկավարությունը որոշեց բոյկոտել խաղերը ԽՍՀՄ-ում: Նրա օրինակին հետևեցին ևս 64 երկրներ, հիմնականում ՆԱՏՕ-ի դաշինքի անդամներ: Միևնույն ժամանակ, որոշ եվրոպական պետություններ, օրինակ ՝ Մեծ Բրիտանիան և Ֆրանսիան, պաշտոնապես բոյկոտեցին խաղերը, բայց թույլ տվեցին իրենց մարզիկներին մասնակցել օլիմպիական դրոշի ներքո անցկացվող մրցումներին:
Մոսկվայում խաղերը կազմակերպվել են շատ բարձր մակարդակով: Առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձվել անվտանգությանը: Բնակչության մի մասը, որին ոստիկանությունը վերագրում էր ոչ հուսալի տարրերի, հիմնականում որոշ ժամանակով վտարվեց մայրաքաղաքից:
Խաղերի բացման և փակման արարողությունները հանդիսատեսը հիշեց իր հանդիսավորությամբ: Դրանցում հանդես եկան ոչ միայն արվեստագետները: Դրսում շատ մարդիկ ներգրավված էին կենդանի նկարներ ստեղծելու համար:
Օլիմպիական արջը դարձավ Օլիմպիական խաղերի խորհրդանիշը, որի պատկերները կարելի էր տեսնել հագուստի ու հուշանվերների վրա:
Մեդալների մրցաշարային աղյուսակում առաջին տեղը, ինչպես եւ սպասվում էր, զբաղեցրեց Խորհրդային Միությունը: Ոսկե մեդալների մեծ մասը ստացան խորհրդային մարմնամարզիկներն ու մարզիկները: Դա պայմանավորված էր ոչ միայն այն բանի հետ, որ աշխարհի լավագույն մարզիկները ընդգրկված էին ազգային հավաքականում, այլ նաև այն բանի համար, որ այս մարզաձեւերի հիմնական մրցակիցը ՝ ԱՄՆ-ը, բոյկոտեց խաղերը: Բացի այդ, իրենց գերազանց ցույց տվեցին խորհրդային ծանրորդներն ու ըմբիշները:
GDR ազգային հավաքականը զգալի ուշացումով գրավեց երկրորդ տեղը: Այս երկրի լողորդների թիմը հատկապես լավ հանդես եկավ ՝ դառնալով 80-ականների աշխարհում լավագույնը:
