1924 թ.-ին Չամոնիում կայացած հաջող ձմեռային մարզական շաբաթից հետո հաջորդ օլիմպիական մրցաշրջանում նախատեսվում էին առանձին ձմեռային օլիմպիական խաղեր: Հանդիպման վայրը շվեյցարական Սեն-Մորից քաղաքն էր:
Երկրորդ ձմեռային օլիմպիական խաղերին մասնակցեցին 25 երկրներ: Ձմեռային խաղերին առաջին անգամ մասնակցեց Գերմանիան, որի թիմը նախկինում չէր հրավիրվել միջազգային մրցումների ՝ Առաջին աշխարհամարտում ագրեսիայի պատճառով: Բացի այդ, այս ձմեռային Օլիմպիական խաղերն առաջինն էին Արգենտինայի, Էստոնիայի, Լիտվայի, Լյուքսեմբուրգի, Մեքսիկայի, Նիդեռլանդների, Ռումինիայի և Japanապոնիայի ազգային ընտրանիների համար: Աֆրիկացի մարզիկները չեն մասնակցել մրցմանը: Խորհրդային Միությունը նույնպես չընդունվեց խաղերին, չնայած եվրոպական մի քանի երկրներ այն արդեն ճանաչել էին: Հակամարտության պատճառը ոչ միայն Արևմուտքի գործողություններն էին, այլև սովետական կառավարության կողմից զիջումներ կատարելու չկամությունը: Արդյունքում, ԽՍՀՄ մարզիկները Օլիմպիական խաղեր ընդունվեցին միայն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո:
Մրցութային ծրագիրն ընդլայնվել է: Ավելացվել է նոր մարզաձեւ ՝ կմախք: Այսպիսով, մրցույթն անցկացվեց 8 առարկաներից: Կանայք մասնակցում էին միայն գեղասահքին ՝ որպես անհատ մարզիկներ կամ որպես զույգեր:
Ոչ պաշտոնական մրցաշարային աղյուսակում Նորվեգիայի հավաքականը գրավեց առաջին տեղը: Այս երկիրը ցույց է տվել ձմեռային մարզական առարկաներում մարզիկների իր ավանդական բարձր պատրաստվածությունը: Ելույթ ունեցան այս երկրի լավագույն դահուկորդներն ու դահուկորդները: Նաև մեկ ոսկե մեդալ ստացավ նորվեգացի գեղասահորդուհի Սոնիա Հենին:
Երկրորդ տեղը զբաղեցրեց ԱՄՆ-ը `զգալի ուշացումով: Ոսկին այս վիճակ բերեցին ճաղավանդակները և կմախքի մրցումների մասնակիցները:
Երրորդ տեղը գրավեց Շվեդիայի հավաքականը: Մեկ ոսկե մեդալ նրան է բերել դահուկորդ Էրիկ Հեդլունդը, իսկ մյուսը ՝ միայնակ չմշկորդուհի illիլիս Գրաֆստրյոմը: Իսկ մրցույթի տանտերերի ազգային հավաքականը ՝ Շվեյցարիան, նվաճեց ընդամենը մեկ բրոնզե մեդալ: Այն ստացել է երկրի հոկեյի թիմը: Իր հերթին, հոկեյի ոսկին բաժին ընկավ Կանադային ՝ այս մարզաձևի համաշխարհային առաջատարին:
