«Լացիոն» ֆուտբոլային ակումբ է Հռոմում, որը ստացել է իտալական շրջաններից մեկի անունը: 1999 թվականին ակումբը դարձավ ՈՒԵՖԱ-ի գավաթակիրների գավաթի վերջին հաղթողը մրցաշարի պատմության մեջ:
«Լացիո» -ի ստեղծման մասին
«Լացիո» ակումբը հիմնադրվել է Իտալիայի մայրաքաղաք Հռոմում, 1900 թվականի հունվարի 9-ին, որպես ունիվերսալ մարզական ակումբ (այսինքն կենտրոնացած էր ոչ միայն ֆուտբոլի, այլ նաև այլ մարզաձևերի վրա. Այսօր ընդհանուր առմամբ կա 48 առարկա): Մարզական միության հիմնադիրը Լուիջի Բիարելլին էր: Ըստ նրա ծրագրի, նորաստեղծ ակումբի անունը պետք է ցույց տար, որ այն ոչ միայն մայրաքաղաք է: Ահա թե ինչու է ստացվել «Լացիո» անվանումը ՝ իտալական տարածաշրջանի անունից հետո, որում գտնվում է Հռոմը:
Մեկ տարի անց ՝ 1901 թվականին, ֆուտբոլի թիմը կազմակերպվեց ֆրանսիացի Բրունո Սեգետինիի կողմից ՝ «Լացիոյի» կազմում:
Օլիմպիական խաղերի հայրենիքը հարգելու համար ակումբի հիմնադիրները որպես իրենց ստորագրության գույներ ընտրեցին Հունաստանի դրոշի գույները `սպիտակ և երկնագույն կապույտ: Ավաղ, սա ակումբի ճակատագրի և նրա հեղինակության ձեռքում չխաղաց հայրենակիցների աչքում: Այդ ժամանակ Իտալիայի և Հունաստանի հարաբերությունները շատ լարված էին, ուստի շատ իտալացիներ չսիրեցին «Լացիոյին», շատերն անգամ Բիարելլիին մեղադրեցին հայրենասիրության պակասի և համարյա դավաճանության մեջ:
1913 թ.-ին Latsiale- ն առաջին անգամ մասնակցեց ֆուտբոլի ազգային առաջնությանը և անմիջապես դուրս եկավ մրցույթի եզրափակիչ:
1930 թվականից ֆուտբոլային ակումբը ընդունվում է Ա Սերիա: Իր կարիերայի մեծ մասի համար «Լացիոն» շարքի առաջատարներից մեկն էր:
A սերիան Իտալիայի ֆուտբոլի բարձրագույն դիվիզիոնն է:
Ակումբային նվաճումներ
Երկու անգամ ակումբի ֆուտբոլիստները դարձել են երկրի ազգային առաջնության հաղթողներ. 1979 թ. Եվ 2000 թ. Վեց անգամ ստացել են Իտալիայի գավաթը և երեք անգամ `Իտալիայի Սուպերգավաթը: Լազիալի համար առավել «աստղային» տարին 1999 թվականն էր, երբ խաղացողները կարողացան նվաճել ոչ միայն ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթը, այլև դառնալ մրցաշարի պատմության մեջ ՈՒԵՖԱ-ի գավաթակիրների գավաթի վերջին հաղթողները:
2000-ականները շատ հաջող չէին մարզական ակումբի համար: 2002 թ.-ին Cirio կոնցեռնը, որը ակումբի գլխավոր հովանավորն էր, սնանկացավ: Թիմը ստիպված էր բաժանվել մի շարք փայլուն ֆուտբոլիստներից, այդ թվում ՝ Ալեսանդրո Նեստայից, Մարսելո Սալասից, Ֆաբրիցիո Ռավանելլիից, Կարել Պոբորսկուց և այլոց: Թիմը մոտ էր ոչնչացմանը:
Մինչ օրս Լացիոյի ակումբային թանգարանում վերջին հաղթող գավաթը 2009-2010 մրցաշրջանի Իտալիայի Սուպերգավաթն է:
Ակումբի նոր նախագահ Կլաուդիո Լոտիտոյին հաջողվեց փրկել «Լացիոյին»: 2006 թ.-ին Լացիալեն իրավունք ստացավ մասնակցելու ՈՒԵՖԱ-ի գավաթին, իսկ հաջորդ մրցաշրջանում նրանք դուրս եկան Չեմպիոնների լիգա:
