Օլիմպիական մեդալները մրցանակ են, որը տարիներ շարունակ հետապնդել են շատ մարզիկներ: Նրա համար ծախսվում են սպորտային մրցումների մասնակիցների ֆիզիկական և բարոյական հսկայական ուժերը: Մեդալներ ստանալու սկզբունքը բավական պարզ է: Բայց հասարակ մարդկանց հաճախ հետաքրքրում է այն հարցը, թե որտեղ են պահվում մրցանակները ինչպես Օլիմպիական խաղերից առաջ, այնպես էլ դրանից հետո:
Օլիմպիական մեդալը շատ արժեքավոր իր է: Եվ ամենևին էլ զարդերի տեսանկյունից, քանի որ ոսկե մեդալը պատրաստված է բազային մետաղից, օրինակ ՝ արծաթից և ծածկված է ոսկու փոքր շերտով: Այս մրցանակի արժեքը այլ տեղ է: Նա այս կամ այն մարզուհու և ամբողջ երկրի հաղթանակի և հաջողության խորհրդանիշն է: Հետեւաբար, այն պետք է պահվի հատուկ եղանակով:
Մինչ օլիմպիական խաղերի մեկնարկը մրցանակները գտնվում են ընդունող երկրի պաշտպանության և վերահսկողության ներքո: Օրինակ ՝ Լոնդոնի 2012 թվականի մարզական իրադարձությունների մեդալները տեղադրված են Լոնդոնի աշտարակում: Հուսալի պահեստը հագեցած է ահազանգերով, տեսահսկմամբ և պաշտպանության այլ աստիճաններով: Բացի այդ, դրանք վերահսկվում են շուրջօրյա:
Մարզիկներին ամբիոնից պարգեւատրելուց հետո յուրաքանչյուրն իր մեդալը վերցնում է իր սեփական օգտագործման համար: Որպես կանոն, պարգևները տանում են մարզիկները և տեղադրվում են իրենց պատվի պատին ՝ ամենաերեւացող տեղում:
Շատ դեպքերում արդեն մահացած մարզիկների ստացած օլիմպիական մեդալները նրանց հարազատները փոխանցում են Սպորտի թանգարան: Այնտեղ դրանք պահվում են հատուկ ցուցափեղկերում `ազդանշանային պաշտպանությամբ:
Առաջին մեդալի ճակատագիրը, որը ստացել է մարմնամարզիկ Հերման Ուինգարտները 1896 թվականին ձողի ցատկում օլիմպիական խաղերի հաղթող դառնալու համար, գողացել են Japanապոնիայում գտնվող Սպորտի թանգարանից: Դա 68 գ քաշ ունեցող պարգև էր, տրամագիծը `մոտ 50 մմ: Նա թանգարան է հասել երրորդ ձեռքերով: Երբ 1896 թ.-ին մահացավ առաջին օլիմպիական չեմպիոնը, նրա ընտանիքը 1964 թ.-ին մեդալը որպես մրցանակի գավաթ նվիրեց ճապոնացի մարմնամարզիկ Յուկիո Էնդոյին: Դրանից հետո նա այս մեդալը հանձնեց թանգարանին: Այնտեղ նրան տեղավորեցին չփակված խցում, որը ամբողջովին անպաշտպան էր գողությունից: Եվ արդյունքում գողացան մեդալը:
