Յոգան ժողովրդականություն է ձեռք բերում արևմտյան հասարակության մարդկանց շրջանում: Բայց արդյո՞ք բոլորը, ովքեր հետաքրքրված են նրանով, գիտեն ինչ է դա ՝ «յոգա»: Այս հարցի վերաբերյալ կան բազմաթիվ առասպելներ և սխալ պատկերացումներ: Հաճախ սովորական մարմնամարզությունը կոչվում է յոգա, իսկ յոգին այն մարդն է, ով կռանում է ինչ-որ աներևակայելի ձևով, երկար ժամանակ նստում է անշարժ վիճակում կամ խլացնում իր համար անհասկանալի մի բան: Ի՞նչ կապ ունեն այս բոլոր գաղափարները հին ուսմունքի իրական նկարագրության հետ:
Յոգայի սահմանումից առաջին բանը, որ սկսվում է այն է, որ յոգան ինքնաճանաչման համակարգ է: Եվ այս ինքնաճանաչումը տեղի է ունենում, այդ թվում `ֆիզիկական մարմնի հետ աշխատանքի (մենք տեսնում ենք մարդկանց տարբեր ասանաներում), նաև շնչառության (պրանայամա), ձայնի (մանտրա) և ամբողջովին մարդու բոլոր դրսևորումների միջոցով: Յոգան համընդհանուր է: Յոգան սազում է բոլորին:
Մենք բոլորս զարգանում ենք ամբողջ կյանքի ընթացքում, մեր բազմաթիվ կյանքի ընթացքում: Այս ամենը, սակայն, տեղյակ չէ: Բայց իր ամբողջ ժամանակի համար, վաղ թե ուշ, մարդու մեջ ինքնաճանաչման և զարգացման փափագը դառնում է ավելի ու ավելի գիտակցված: Եվ ահա յոգան օգնության է գալիս: Եվ դրա որոշ տեսակներ, ինչպիսիք են մեր դրսեւորումների հետ աշխատանքը (ֆիզիկական մարմինը, մտքերը, զգացմունքները), պարզապես ընտրանքներ են այն բանի, թե ինչ կարող ենք ընտրել ինքներս մեզ համար ՝ փնտրելով հոգևոր զարգացման ուղին:
Մենք որոշեցինք, որ յոգան, առաջին հերթին, ինքնաճանաչման համակարգ է: Ուրիշ էլ ի՞նչ կարևոր չափանիշներ կան: Ինչ համակարգ էլ որ մարդիկ կոչեն յոգա, բայց ըստ էության, այն կարելի է համարել միայն ուսմունք, որը հավատարիմ է յոգայի առաջին և երկրորդ սկզբունքներին:
Ինչի՞ մասին է խոսքը, կհարցնեն նրանք, ովքեր նոր են սկսել սկսել ծանոթանալ յոգային: Մի խոսքով, առաջին սկզբունքը բարության սկզբունքն է և ոչ մի կենդանի էակին չվնասելը, իսկ երկրորդը ՝ տրամաբանության և առողջ բանականության սկզբունքը: Եթե համակարգում այդ սկզբունքների մասին հիշատակում չկա կամ դրանց մասին հայտնի է, բայց դրանք չեն կատարվել, ապա այդպիսի համակարգը, ապրիորի, չի կարող համարվել յոգա: Սրանք հիմնական չափանիշներն են, որոնցով մենք կարող ենք որոշել այս կամ այն ուսմունքի պատկանելիությունը ամենահին գիտելիքներին:
